PAD BIJ LANGEVELDERSLAG GEEFT TEVEEL SCHADE AAN DUIN.
Update 2019
Update 2019. Het pad van de ingang Langevelderslag, bij de parkeerplaats blijkt toch teveel schade te geven. Na eigen onderzoek van ons bleek er heel veel beschermd grijsduin habitat verloren te zijn gegaan in de 8 jaar dat het pad bestaat.
Leefgebied van beschermde dieren zoals zandhagedissen stond ook onder druk. Afgezette eieren aan de rand van het pad konden makkelijk worden vertrapt.
Dit gebied was een van de stilste gebieden van de Waterleidingduinen totdat in 2010 Waternet een nieuwe ingang bij de parkeerplaats Langevelderslag maakte waardoor het veel drukker werd met gevolgen voor habitat en dieren.
De provincie Zuid-Holland nam onze argumenten over en verbood het pad. waternet moet het ontoegankelijk maken. De bewegwijzering langs het pad moet verdwijnen.
Waternet beweerde dat het pad vanzelf was ontstaan, de bewegwijzering die Waternet erlangs had gezet maakte dat ongeloofwaardig.
NIEUWE DRUKKE TOEGANG BIJ LANGEVELDERSLAG
Pal aan het grote parkeerterrein Langevelderslag is een nieuwe ingang gerealiseerd. Daardoor komt er een grote druk op het nabijgelegen duingebied, direct vanaf de parkeerplaats. Voor een picnick, of wat struinen.
EEn hek met grote gevolgen
Deze nieuwe ingang geeft direct toegang tot een van de stillere gebieden van de Waterleidingduinen. Omdat de recreatie alsmaar toeneemt in de waterleidingduinen is er grote behoefte aan grote stille gebieden voor flora- en fauna.
Zonering
Het druist in tegen de zoneringsgedachte. Ecologen van de AWD schreven over de zonering in het boek ‘‘Landschapsecologie, natuur en landschap in een veranderde samenleving” het volgende; de meeste bezoekers van de AWD houden zich rond de hoofdingangen op, waar dan ook de meeste verstoring plaatsvindt. En ze stelden vast: ”Een groot deel van het zuidelijk duin kan als rustgebied dienen” (Ref. p388)
Dat rustgebied is nu door een onverantwoordelijk recreatiemanagement verstoord. Onverantwoordelijk, want waar in het Beheersplan 2001-2010 stond deze zoneringsopzet nergens vermeld. Wie de kaarten bestudeert valt het op dat het zuidelijk deel van de AWD inderdaad tot de rustigste duinen behoren.
Door de ingestelde zonering en de relatieve rust die daar het gevolg van is kan flora en fauna zich optimaal ontwikkelen. Op de kaart hierboven is te zien hoe de zonering in de praktijk werkt. De dikte van de lijnen geeft een indruk van de bezoekersaantallen. Duidelijk is te zien dat de meeste bezoekers bij de ingangen blijven
Zwerfafval
Vorig jaar bezochten wij in het kader van de prunusbestrijding zowat elk stukje duin ten westen van het AWD-raster ook vlakbij het parkeerterrein. Daar bevonden we ons op het nogal verwaarloosde terrein van Staatsbosbeheer. Hopen zwerfafval van recreanten, zelfs het bestek van het restaurant verderop; mensen willen natuurlijk op een mooi plekje picknicken. Hier mag je overal komen, en je hond uitlaten. De strook tussen AWD-raster en het fietspad Noordwijk-Zandvoort is 250 meter breed. Het gaat daar duin op duin af. Naar het noorden toe is er kilometers wandelgebied, er loopt een mooi schelpenpad.
Het is dus een raadsel waarom Waternet zonodig naar zijn eigen AWD-rustgebied ook een toegang moest maken. Het is het zoveelste bewijs dat de beheerders weinig oog hebben voor de natuur, de rust en de ruimte, de drie kenmerken die de natuurnota Struinen centraal stelt.
Men zegt dat de nieuwe toegang bij het parkeerterrein in de plaats komt van de -nu gesloten- toegang halverwege de Langevelderslag. Deze toegang lag ongeveer zevenhonderd meter van het parkeerterrein, maar hier konden de mensen hun auto moeilijk parkeren. Had dat nu maar zo gelaten! Juist omdat de mensen zo’n eind moesten lopen, vanaf het parkeerterrein, selecteerde je op de rustzoeker, de natuurliefhebber. De wat luier aangelegde recreant kon altijd nog kiezen voor de Staatsbosbeheer-duinen.
Recreatieve druk
Veelzeggend is het citaat uit het rapport ”Natuurbeheer in de duinen” van het Milieu- en Natuurplanbureau (2006): “Als gevolg van een toename van de stedelijke druk in de omgeving van de duinen neemt de recreatieve druk in de duinen toe. Met zonering is een deel van deze druk ‘op te vangen’, maar de terreinen lopen tegen de grenzen aan van wat mogelijk is. Het meer benutten van de binnenduinrand en het achterland voor opvang van de recreatieve druk kan de duinen ontlasten. Als gevolg van de recreatieve druk worden de duinen steeds meer doorsneden door wegen (wandel- en fietspaden, ruiterpaden, strandslagen et cetera).
Duinbeheerders zijn vanwege de maatschappelijk druk, nauwelijks in staat dit soort ontwikkelingen tegen te houden of te keren. Doordat duinen relatief smalle natuurgebieden zijn en doordat ze worden doorsneden in de lengterichting is het voor beheerders lastig om recreatieve zonering aan te brengen en daarmee gebiedsdelen te ontzien“
Waternet ontzag zijn zuidelijke gebiedsdeel bepaald niet. Evenmin was het lastig om een nieuwe, drukkere zonering aan te brengen. En welke organisaties oefenden in hemelsnaam de genoemde ”maatschappelijke druk” uit? De ANWB die waar voor zijn 700 dure autoparkeerplaatsen wil hebben? Of is het idee uit de koker van Waternet zelf?